Beste lezer,
Naar aanleiding van mijn nieuwe boek Het beleggersbrein dat op 3 oktober 2023 verschijnt werd ik geïnterviewd door de man achter de blog Let's Compound. Met zijn toestemming publiceer ik het uitgebreide interview ook op mijn eigen blog, zodat de lezers van beleggeninkwaliteit.com ook alvast een voorproefje krijgen van Het beleggersbrein.
Ik wil meteen van de gelegenheid gebruik maken om de blog Let's Compound onder de aandacht te brengen onder mijn lezers. Ik leer elke keer wel iets bij van de goed onderbouwde blogs en bovendien ligt de focus net als hier op kwaliteitsaandelen. Al worden de voordelen van passief beleggen daar tegenwoordig ook onderzocht. Ik raad je aan een kijkje te nemen op https://letuscompound.substack.com/
Interview:
Let's compound: Na de gesmaakte Kaviaarformule waar Luc Kroeze kwaliteitsaandelen fundamenteel ontleedt, gooit hij het ditmaal over een andere boeg en neemt hij in zijn volgende boek Het beleggersbrein beleggersbiases onder de loep.
Dag Luc. We meet again. Kunt u vooraleer we dieper graven even de term 'beleggerbiases' definiëren voor onze lezers aub?
Luc Kroeze: Dag Mister Compound. Leuk om hier na ruim een jaar weer te mogen aanschuiven en te praten over een geheel ander, maar niet minder boeiend, onderwerp. Ik zal de term beleggersbiases definiëren en omdat we op Let’s Compound de ruimte hebben er meteen een woordje uitleg aan toevoegen.
Beleggersbiases kunnen we definiëren als fouten in het denkproces van beleggers die kunnen leiden naar verkeerde beleggingsbeslissingen. Dat brengt ons bij behavioral finance: de leer van hoe menselijk gedrag invloed heeft op financiële markten. Mensen handelen niet altijd rationeel. Onder meer omdat onze soort nog vaak beroep doet op het deel van het brein dat ons hielp overleven in de jungle van duizenden jaren geleden. Dat deel van ons brein is echter onze grootste vijand op de complexe financiële markten van vandaag. Onze huidige moderne omgeving vraagt in veel gevallen om een andere, rationele manier van denken om tot goede besluitvorming te komen. Het overlevingsgedeelte, dus het snelle en emotionele deel van je brein, noemt Daniel Kahneman, de vader van behavioral finance, systeem 1. Die intuïtieve manier van denken heeft onze soort door de eeuwen heen veel opgeleverd en ons voortbestaan helpen verzekeren. Als je duizenden jaren geleden oog in oog stond met een sabeltandtijger dan schoot je onmiddellijk in actie. En terecht. Die handelingen werden aangevuurd door je snelle, intuïtieve denken. Maar vandaag leven we veelal in veilige omgevingen waar systeem 1 niet altijd nodig is. Meer nog, het kan naar denkfouten leiden. We moeten vaker beroep doen op de tegenhanger van systeem 1: het langzame, rationele en bewustere systeem dat Kahneman systeem 2 noemt.
Let's compound: De kaviaarformule vertrok van uw persoonlijke beleggersstijl. Zijn de behandelde denkfouten diegene waar u zich persoonlijk het meest aan zondigde of in herkende?
Kroeze: Niet allemaal. Alle denkfouten behandelen zou ons te ver hebben geleid, daarom heb ik een selectie gemaakt van belangrijke en veelvoorkomende biases. De selectie bestaat voor een deel uit denkfouten die ik zelf maakte of nog steeds maak. Ik ben bijvoorbeeld in de eerste plaats een stock picker en heb dus als vanzelf last van de denkfout die we overconfidence bias noemen. De data die ik gevonden heb spelen namelijk niet in het voordeel van actief beleggen. Daarnaast heb ik mij in het verleden geregeld verloren in te veel informatie. De overvloed aan informatie maakte me zelfzeker, maar had geen betere beslissingen tot gevolg. Dat is eigen aan de information bias. Ook ben ik soms te voorzichtig op de beurs waardoor ik goede risicogewogen opportuniteiten niet altijd benut. Dat is te herleiden naar de loss aversion bias. Ten slotte word ik weleens verliefd op mooie bedrijven die ik in portefeuille heb waardoor ik ze niet altijd rationeel benader en waarderingen te ver laat oplopen voor ik ingrijp. Een typisch gevalletje van het zogenaamde endowment effect waarbij je perceptie van waarde drastisch verstoord wordt, enkel en alleen omdat er een gevoel van eigendom optreedt. En ik kan nog wel even doorgaan.
Maar er staan in mijn boek ook denkfouten die ik beleggers om mij heen zie maken, maar waarvan ik in alle eerlijkheid kan zeggen dat ik ze zelden maak. Neem de action bias. Die houdt in dat we vaak de neiging hebben meteen in actie te schieten, ongeacht of het op dat moment de juiste keuze is. Wel, ik kan je recht in de ogen kijken en zeggen dat ik een krak ben in niets doen. En hoewel dat in de meeste gevallen een negatieve bijklank heeft, ben ik er in deze context, als kwaliteitsbelegger, trots op.
Het house money effect of mental accounting overkomt mij ook niet. Die denkfout betekent dat je geneigd bent om meer risico te nemen met geld dat je makkelijk verkregen hebt uit bijvoorbeeld kansspelen, erfenissen of snelle beurswinsten. Ik behandel al mijn euro’s op dezelfde manier, ongeacht waar ze vandaan komen.
Probability neglect, wat zoveel wil zeggen als dat je bij besluitvorming vooral oog hebt voor de omvang van een gebeurtenis, maar de waarschijnlijkheid ervan uit het oog verliest overkomt mij in het dagelijks leven wel eens. Ik heb bijvoorbeeld vliegangst, wat irrationeel is gelet op de extreem kleine kans op een ongeluk. Op de beurs vertaalt die denkfout zich onder meer naar het zoeken van de winnaars van morgen. Ik doe daar niet aan mee en kies bewust voor bedrijven die al lang gewonnen hebben. Probability neglect heb ik op de beurs aardig onder controle.
Kortom, er staan denkfouten in het boek waar ik zelf last van heb, maar er passeren er ook de revue waarvan ik kan zeggen dat ik ze de baas ben.
Let's compound: Is het onderwerp van het tweede boek ergens een erkenning dat er meer komt kijken bij beleggen dan cijfers alleen?
Kroeze: Absoluut, al ben ik daar al veel langer van overtuigd. Een bedrijf is meer dan cijfers alleen, dat maak ik in De kaviaarformule al duidelijk. Een bedrijf is een beetje geschiedenis, waarvan een stuk nog geschreven moet worden. Dat deel, waarvoor inschattingen en interpretaties nodig zijn, is waar de intrinsieke waarde op berust en van cruciaal belang voor de belegger. Cijfers zijn handig en het kwantitatieve deel vormt de basis van mijn belegginsanalyses waarop ik kan voortborduren, maar ook het kwalitatieve deel probeer ik om voornoemde reden altijd goed te onderzoeken. Nu komt daar het psychologische aspect ook nog bij. Geen probleem. Ik zie beleggen als een continu leerproces. En ik sta daar ook voor open.
Hoe spelen psychologie en gedragseconomie een rol in beleggen volgens u?
Kroeze: De psychologie en gedragseconomie spelen een zeer grote rol bij succesvol beleggen omdat onze emoties en psychologische tekortkomingen een grote invloed hebben op onze beleggingsbeslissingen. Het thema verdient je volledige aandacht. Ik beschrijf het in mijn boek ongeveer als volgt en ik denk dat het een belangrijke boodschap is: je kunt meerdere cursussen fundamentele analyse volgen, alle aandeelhoudersbrieven van Warren Buffett, Terry Smith en vele andere kleppers jaarlijks doorploegen, en alle vuistdikke werken van de waarderingspaus Aswath Damodaran elk jaar herlezen, als je idiote denkfouten blijft maken zal al de opgedane kennis je weinig brengen.
Let's compound: Wat zou u zelf als de meest schadelijke bias beschouwen? Diegene die we echt moeten proberen te vermijden.
Kroeze: Schadelijk zijn ze allemaal. Elk van de denkfouten die ik bespreek kunnen je een smak geld kosten als je eraan ten prooi valt. Maar hoeveel schade ze precies zullen berokkenen is situatiegevoelig. Misschien dat we de vraag daarom beter herformuleren naar welke denkfout het meest voorkomend is? Ik denk dan meteen aan de overconfidence bias, aan anchoring en aan familiarity bias. Maar er wordt weleens gezegd dat de confirmation bias de moeder der denkfouten is. Om die reden besloot ik het boek er mee af te trappen. De confirmation bias houdt in dat je informatie op zo’n manier interpreteert, dat het je bestaande overtuigingen bevestigt. Ook negeer je informatie die je overtuigingen weerlegt. Met andere woorden, je gaat bij besluitvorming op zoek naar bevestiging van je overtuigingen. We zijn immers geneigd te geloven wat we willen geloven. Het probleem met deze denkfout is dat hij zo hardnekkig en moeilijk aan te pakken is. Het is zo’n typisch geval waarbij je je perfect bewust kun zijn van het bestaan ervan maar toch keer op keer in dezelfde fout loopt en de fout daarom veel schade kan berokkenen.
Let's compound: Charlie Munger, de sidekick van Warren Buffett en notoir doordenker, focust ook heel hard op denkfouten. Misschien verklaart het deels het succes van Berkshire. Kan je door de biases te doorprikken een edge ontwikkelen of ziet u het gewoon eerder als manier om je te behoeden tegen own goals.
Kroeze: Ik denk wel dat je een edge (oftewel een voordeel ten opzichte van anderen) kunt ontwikkelen. Als iedereen in blinde euforie op de koopknop drukt en jij gaat in tegen de massa en vice versa, omdat je je gedrag beter onder controle hebt dan de rest, dan zul je goede zaken doen. Maar het is niet zo eenvoudig als het lijkt. Op papier en wanneer we niet emotioneel gedreven zijn, weten we perfect hoe we denken te zullen handelen als zich een beurscrash voordoet of denken we ons contrair te zullen opstellen tijdens overdreven positief sentiment. Maar eens je gedreven wordt door bijvoorbeeld angst of hebzucht handel je niet altijd zoals je het je op voorhand had voorgesteld. Je mag dat niet onderschatten. Slaag je daar wel structureel in, reken maar dat je dan een edge kunt ontwikkelen.
Let's compound: Charlie probeert biases tegen te gaan via ‘een fletchwork aan frameworks’ of anders gezegd hij bekijkt elke situatie vanuit meerdere standpunten. Is dat ook uw bevinding? Ik vind persoonlijk het openbaren of neerschrijven van mijn redeneringen ergens wel nuttig omdat feedback soms ook biases blootlegt?
Kroeze: Wat ik van Munger geleerd heb is om problemen om te draaien, dus inderdaad om situaties te bekijken vanuit een compleet ander standpunt. Munger leerde dat zichzelf aan toen hij meteoroloog was tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zijn taak bestond eruit om te onderzoeken of het veilig was voor piloten om op te stijgen. In plaats van op zoek te gaan naar hoe hij kon slagen, ging hij op zoek naar hoe hij kon falen. Met andere woorden, hij ging op zoek naar manieren om de piloten zo snel mogelijk de dood in te jagen. Zulke situaties vermijden vond hij het belangrijkste. Door daarin niet te falen, kwam succes vanzelf. Ik vind dat een boeiende denkwijze en ik denk dat de inversietechniek van Munger een goede tip is om de confirmation bias, waar we het net al even over hebben gehad, aan te pakken. Zodoende word je verplicht om je overtuigingen in vraag te stellen.
Maar zelfs dan blijft de confirmation bias een lastige denkfout om te tackelen, want kritisch zijn lukt gewoon niet altijd als je enthousiast over iets bent. Hoeveel je de problemen ook omdraait. Dan kan het helpen om je ideeën neer te schrijven en te delen met anderen. En daarmee komen we meteen bij het tweede deel van je vraag. Ja, ik denk dus net als jij dat het nuttig kan zijn om je redeneringen op te schrijven en te delen. Mogelijk kijken anderen minder bevooroordeeld naar het bedrijf dat je onderzocht hebt en kunnen ze tegengewicht bieden. Dat is soms nodig. Want hoewel enthousiasme een mooie eigenschap is, vermijd je die gemoedstoestand beter wanneer je belegt. Maar het is een heel natuurlijk proces om enthousiast te worden bij een analyse. Je doet namelijk geen diepgaand onderzoek bij ondernemingen die je niet kunnen bekoren. Je doet pas een verregaand onderzoek als een bedrijf aan bepaalde criteria voldoet en je eerste snelle maar kritische analyse overleefd heeft. Je bent dus per definitie al enthousiast als je een uitgebreide analyse doet. Maar je bent ook vatbaarder voor de confirmation bias.
Als je je ideeën neerschrijft en deelt en er zijn enkele kritische geesten onder je lezers, dan kan dat waardevolle informatie opleveren. Soms lukt het je zelf niet om de confirmation bias te voorkomen en doen anderen het voor je. Dat is een van de dingen die onze Twitter-community zo leuk maakt. Al moeten we daar oppassen voor andere denkfouten zoals kuddegedrag en groepsdenken.
Let's compound: Heeft u bepaalde mindere beleggersbeslissingen uit het verleden kunnen leggen? Situaties die u nu anders zou aanpakken? Heeft het uw aanpak tout court veranderd?
Kroeze: Om met de laatste vraag te beginnen: mijn selectieproces is al jaren dezelfde, daar heeft het lezen over denkfouten niets aan veranderd. Goede bedrijven selecteren, proberen niet te veel te betalen en ten slotte zo lang mogelijk, zo weinig mogelijk doen. En hoewel mijn selectieproces niet veranderd is, heb ik wel enkele zaken toegevoegd in de hoop denkfouten te voorkomen. Ik overloop een soort van checklist die me helpt mijn biases te counteren en kan dan snel zien of ik niet ergens in een psychologische val trap. Ja, ik heb een paar nieuwe regels geïmplementeerd.
Iets wat wel beschouwd kan worden als een fundamentele verandering in mijn aanpak en daarom het vermelden waard, is dat ik in mijn portefeuille naast individuele aandelen ook wat ruimte heb gemaakt voor ETF’s. Ik doe tegenwoordig dus ook aan passief beleggen, om het fenomeen overconfidence bias oftewel overmoed tegen te gaan. Die beslissing is echt voortgekomen uit het lezen over behavioral finance en het daaruit voortgekomen besef dat je als stock picker als vanzelf overmoedig bent.
Dan de vraag of ik mindere beslissingen uit het verleden heb kunnen blootleggen en of ik zaken daarom nu anders ga aanpakken. Er hebben zich enkele situaties afgespeeld waarvan ik achteraf denk dat ik ze verkeerd heb aangepakt en ik ga proberen dat in de toekomst anders te doen, maar die beslissing kwam niet voort uit het lezen over denkfouten. Het is eerder gewoon een logisch gevolg van ervaring. Succesvol kwaliteitsbeleggen is in de kern vaak een verhaal van niet te veel betalen. Goede bedrijven vinden is doorgaans snel gepiept (al is de inschatting maken of ze goed blijven presteren een stuk lastiger). Het niet te veel betalen en niets doen is me door de jaren heen door de band genomen ook aardig gelukt. Maar ik ben een paar keer in de fout ben gegaan door aandelen koste wat kost te willen bijhouden, ondanks een ontspoorde waardering. Mogelijk heeft het endowment effect, waarbij je verliefd wordt op aandelen die je bezit, er wat mee te maken. Ik kocht Nike ooit aan een mooie prijs, maar verkocht het aandeel niet toen het binnen een korte tijd ruimschoots verdubbelde en aan 40x a 45x de winst noteerde. In hindsight denk ik dat dat geen goede beslissing was, hoe sterk het bedrijf ook is. Om niet dezelfde fout te maken verkocht ik eerder dit jaar, met pijn in het hart, mijn positie in L’Oréal. Zo uit mijn hoofd tikte het aandeel op een gegeven moment ook ergens ruim in de veertig keer de winst aan terwijl het amper met 10% per jaar groeit. We konden van een ontspoorde waardering spreken. Wanneer is een uitstekend bedrijf echt te duur? Waar ligt de grens tussen je winnaars laten lopen en te dure aandelen vasthouden? Het blijft moeilijk voor me om die afweging te maken, maar ik ben bewust bezig daar duidelijk gedefinieerde regels voor op te stellen. Een omgekeerde DCF-berekening met een minimum gewenst rendement komt me daarbij goed van pas.
Let's compound: Zijn er situaties waarin biases daadwerkelijk nuttig kunnen zijn voor beleggers?
Kroeze: Jazeker, wanneer anderen ze maken. Als anderen gedreven worden door emotie en jij kunt rationeel handelen omdat je duidelijke regels hebt opgesteld, kun je er je voordeel mee doen. Als iedereen rationeel zou handelen en er geen biases zouden bestaan, dan zou de markt efficiënter zijn. Dus nee, laat Mister Market maar lekker het onberekenbaar en emotioneel baasje blijven zoals we hem kennen en richt jij je vooral op jezelf. Probeer een rationele belegger te worden. Andermans fouten kunnen je dan veel opleveren.
Let's compound: Wat was de meest verrassende ontdekking die u deed tijdens het schrijven van dit boek?
Kroeze: Ik heb vooral mijn ogen uitgekeken bij al het wetenschappelijk onderzoek dat ik tegenkwam tijdens mijn research. Ik was met momenten echt verrast. Er zijn zoveel boeiende onderzoeken gedaan naar menselijk gedrag! Ik heb daarom ook zoveel mogelijk van zulke onderzoeken aangehaald in mijn boek om ook de lezer te laten meegenieten van de absurditeiten. Wist je dat keepers in het voetbal statistisch gezien de beste kans hebben om een penalty te stoppen door gewoon roerloos in het midden te blijven staan? Maar wat doen ze? Ze duiken meestal een hoek in want actie ondernemen ziet er gewoon een stuk spectaculairder uit, ongeacht het resultaat. Het is eigen aan de action bias. Wist je dat mensen hun normen en waarden compleet overboord gooien wanneer ze seksueel opgewonden zijn? Wist je dat volgens Nicolas Taleb 94% van de Zweden zichzelf een beter dan gemiddelde automobilist vindt? Van overmoed gesproken! En een ander onderzoek toont zelfs aan dat ook automobilisten die net een ongeluk hebben veroorzaakt en in fout zijn, zichzelf toch fors blijven overschatten. Heel bijzonder allemaal. Nog een laatste, wist je dat als een groep mensen een koffiemok krijgt en een andere groep niet, er onmiddellijk een verschil in perceptie van waarde ontstaat tussen de twee groepen over exact dezelfde koffiemok? Omdat het gevoel van bezit ons doet geloven geeft dat iets meer waard is. Boeiend, toch?
Andere verrassingen waren ontdekkingen bij mezelf. Je wordt tijdens het lezen over behavioral finance geconfronteerd met je eigen tekortkomingen. Ik blijk met enige regelmaat last te hebben van een zogenaamde empathy gap. Ik ben me eigenlijk altijd heel bewust geweest van de gebeurtenis maar kon het beestje nooit een naam geven en stond bovendien niet stil bij de gevolgen van het verschijnsel. Ik liet het keer op keer gebeuren. Het zal me ongetwijfeld nog eens opnieuw overkomen, maar ik kan het nu kaderen, heb er meer grip op en ontdekte een manier om de denkfout te voorkomen.
Een empathy gap betekent eenvoudig gezegd dat je moeite ondervindt om in te schatten hoe je je zult gedragen wanneer je je in een andere dan je huidige mentale toestand zult bevinden. Als je een roker bent die van plan is morgen te stoppen en net zijn laatste sigaret uitdooft, dan heb je op dat specifieke moment veel vertrouwen in jezelf en in je bewonderenswaardige plannen. Je hunkert immers dankzij de nicotine die overvloedig door je aderen stroomt op dat moment niet naar een sigaret. Maar als de volgende dag elke vezel in je lijf smeekt om een sigaret dan zul je waarschijnlijk anders reageren dan je je de avond ervoor had ingebeeld. Je zult er alles aan doen om jezelf te overtuigen om een sigaret te roken. Met andere woorden, je reageert anders dan je je had voorgesteld en handelt anders dan je je had voorgenomen. Dat wordt een empathy gap genoemd.
Mij overkwam hetzelfde op de beurs. Vrij recent nog. Eind 2021 dacht ik: Ik heb nog wat cash, laat de beurs maar eens goed crashen, dan ga ik koopjes doen. Ik was rustig, mijn portefeuille deed het prima, er waren geen emoties in het spel. Toen kwam 2022. We kregen te maken met oorlog, inflatie, stijgende rentes, een energiecrisis, en met China dat terug op slot ging omwille van coronabeperkingen. We hadden het een en ander om ons zorgen over te maken. Ik ervoer een empathy gap want ik reageerde in 2022 anders dan dat ik me in 2021 had voorgesteld en voorgenomen. Er waren heel wat aandelen die ik eind 2021 graag aan mijn portefeuille wilde toevoegen als ze 25% onder hun huidige koers zouden noteren. Count me in, dacht ik zelfverzekerd. En ik kocht gedurende 2022 inderdaad enkele mooie aandelen, maar bleef toch terughoudender dan ik me had voorgenomen. En wanneer sommige aandelen met meer dan 50% zakten begon ik mezelf in te fluisteren dat het nog wel lager kon, terwijl ik ze eind 2021 nog wilde hebben aan een veel hogere prijs! Ik kocht Meta bij aan 160 dollar en aan 120 dollar, maar liet ze, gedreven door angst dat ik misschien toch iets over het hoofd zag, liggen aan 90 dollar. Dat terwijl de situatie bij Meta onveranderd was ten opzichte van toen het aandeel nog 120 dollar kostte. Met andere woorden, ik had me bepaalde zaken voorgenomen, maar gedreven door angst reageerde ik anders dan ik me had voorgesteld. Ik kreeg dus te maken met een empathy gap en dat deed me niet rationeel handelen. Zulke dingen zijn verrassend, zeker wanneer je ze bij jezelf ontdekt.
Let's compound: Moest u 1 van uw vaardigheden dienen te laten gaan, zou dat fundamentele analyse zijn of uw opgebouwde kennis rond de psychologie van het beleggen.
Kroeze: Dat is een moeilijke, want beide wil ik niet meer missen. Maar ik kan gelukkig makkelijk om de vraag heen manoeuvreren. Ik zou mijn kennis rond de psychologie van beleggen laten vallen. Waarom? Omdat ik die kennis en vaardigheden veel sneller terug kan opbouwen dan mijn opgedane kennis over kwaliteitsbeleggen en intrinsiek waarderen. Met die laatste twee ben ik simpelweg veel langer bezig geweest. Ik zeg niet dat behavioral finance eenvoudiger is, voor mij geldt zelfs het omgekeerde, maar hetgeen ik ervan nodig acht te hebben om mezelf als belegger te verbeteren, is op een relatief korte tijd te leren. De manier waarop ik het gebruik vergt soms wat training en oefening, maar in tegenstelling tot fundamentele analyse en waarderen, weinig extra studie. Vaak is het genoeg om je bewust te worden van een denkfout. Eens dat je je er bewust van bent, ontstaat er ruimte om er iets aan te doen. Als bewustzijn niet volstaat, dan zullen de eenvoudige technieken uit het boek je de goede richting uitsturen. Voor je het weet ben je een rationelere belegger dan ervoor.
Dat is meteen een goede salespitch voor Het beleggersbrein. Ik ben ervan overtuigd dat wanneer je het boek één keer leest, je jezelf een heleboel ellende zult besparen, want in veel gevallen is bewustwording of meer beroep doen op het trage en rationele deel van je brein (systeem 2) genoeg om denkfouten aan te pakken. Dus offer een paar uurtjes van je tijd op en lees het boek. Behalve dat het je enkele kostbare fouten zal besparen, is het thema, psychologie op de beurs, gewoon erg fascinerend.
Misschien is het leuk om voor je aan het boek begint al eens een kijkje te nemen naar hoe het er in jouw bovenkamer aan toe gaat. Ben je een intuïtieve denker of een bewuste denker? Beantwoord de volgende twee vragen en krijg alvast een idee.
1) In een meer groeit een aantal waterlelies. Elke dag verdubbelt de hoeveelheid lelies. Als het 48 dagen duurt om het hele meer te bedekken, hoeveel dagen zijn er dan nodig om het halve meer te bedekken?
2) Een knuppel en een bal kosten samen €1,10. De knuppel is €1 duurder dan de bal. Wat kost de bal?
Je snelle en intuïtieve denken zegt je, dat was althans bij mij het geval, dat de bal 10 cent kost en dat het 24 dagen kost om het halve meer te bedekken. Wanneer je echter iets langer nadenkt en beroep doet op het trage en rationele deel van je brein zul je tot de conclusie komen dat de bal 5 cent kost en het 47 dagen duurt om het halve meer te bedekken. Systeem 1 versus systeem 2. Dat laatste systeem moeten wij als beleggers vaker zien te activeren.
Let's compound: Veel succes ermee en bedankt voor het interview.
Het beleggersbrein – Vermijd denkfouten en presteer beter op de beurs is vanaf 3 oktober beschikbaar. Er is een pre-order korting van 10% en gratis verzending voorzien. Gebruik de code beleggers10 via bijgaande link https://www.lannoo.be/nl/het-beleggersbrein.
(De code is enkel geldig via de webshop van Lannoo tot 31/12/2023. De code is niet cumuleerbaar met andere promoties en kortingscodes.)